تعیین مدل فاصله بهینه عبورگاه‌ها در راه‌های یک خطه دو طرفه مجهز به سیستم‌های حمل و نقل هوشمند

راه‌های روستایی 83 درصد از شبکه راه‌های کشور را تشکیل می‌دهند که هزینه‌های ساخت اولیه و نگهداری بالایی را نیز شامل می-شوند. بسیاری از این راه‌ها با توجه به موقعیت توپوگرافی خاص منطقه و میزان ترافیک کم (کمتر از 400 وسیله نقلیه در روز) نیازی به داشتن دو خط عبور با عرض متداول را ندارند. این گونه راه‌ها می‌توانند با داشتن یک خط عبور با عملکرد دوطرفه که در فواصل مشخص دارای عبورگاه می‌باشند، عملکردی متناسب با شرایط ویژه عبور و مروری خود داشته که مشخصات ترافیکی قابل قبولی نیز دارند. مهمترین شاخص مورد توجه در طرح راه‌های یک خطه دو طرفه، حداقل شدن تاخیرات ناشی از توقف خودروها در عبورگاه‌ها می‌باشد. در این تحقیق برای مدلسازی راه یک خطه‌ی دو طرفه مجهز به سیستم‌های حمل و نقل هوشمند، از شبیه سازی کامپیوتری استفاده شده و قوانین ترافیکی در نرم افزار متلب شبیه‌سازی گردید. به کمک نتایج خروجی از شبه سازی مدل رگرسیونی فاصله بهینه عبورگاه‌ها توسعه یافت و پارامترهای آن مورد آزمون قرار گرفت. کمترین تاخیر به ازای بیشترین ظرفیت، فاصله عبورگاه‌ها، طول کل مسیر، سرعت تردد و ظرفیت عبورگاه‌ها نیز محاسبه گردید. در تمام حالات در نظر گرفته شده، حداقل تاخیر به ازای بیشترین ظرفیت قابل عبور با توجه به توزیع پواسونی تعداد وسایل نقلیه رسیده به مبدا حرکت در سمت چپ و راست در بازه‌های زمانی برابر، کمتر از 8 دقیقه می‌باشد. براساس نتایج این تحقیق با افزایش فاصله بین عبورگاه‌ها به میزان یک کیلومتر، زمان تاخیر حدود 12 دقیقه کاهش می‌یابد.